Δημήτρης Τσίγκος: Σ.Φ.Ε.Υ Πραγματικότητα και προοπτική

   Όλοι οι φοιτητές του τμήματος έχουμε την ευκαιρία κατα καιρούς να ακούμε διάφορες απόψεις σχετικά με το σύλλογό μας. Υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι είναι "μια από τα ίδια" . Με την έκφραση αυτή παρομοιάζουν την κατάσταση με αυτή που επικρατεί στα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια, η οποία αναμφίβολα έχει περάσει τα όρια της αποσάθρωσης. Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη, ότι δηλαδή ο σύλλογος φοιτητών του τμήματος επιστήμης υπολογιστών δεν ακολουθεί τον κανόνα και ότι καταφέρνει να εκπληρώσει τους λόγους ύπαρξης του. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα. Όσοι από εμάς έχουν γνώση του τι συμβαίνει σε άλλα τμήματα άλλων πανεπιστημίων - δυστυχώς βέβαια και του πανεπιστημίου κρήτης - πρέπει να είναι περήφανοι για τη λειτουργία του συλλόγου μας. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες μας. Κάθε άλλο μάλιστα. Κάνουμε λίγα μόνο από όσα έχουμε υποχρέωση και ως εκ τούτου υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

  Μίλησα πριν για τον "κανόνα". Έχει ενδιαφέρον να τον γνωρίσει κάποιος καλύτερα. Ο κανόνας λοιπόν είναι κατ'αρχήν ότι οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων έχουν πολύ μικρή συμμετοχή σε σχέση με το σύνολο των φοιτητών. Με λίγα λόγια οι φοιτητές αδιαφορούν. Ο κανόνας επίσης είναι ότι όποιος ασχολείται πιο ενεργά δεν είναι και πολύ περήφανος για αυτο. Συνήθως μάλιστα το να πάρει κάποιος το λόγο σε μια γενική συνέλευση αποτελεί το πρώτο βήμα μιας απολύτως ιδιοτελούς πολιτικής καριέρας. Τέλος οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν καταφέρνουν να ασχοληθούν με τίποτα σοβαρότερο από το μοίρασμα των "κουκιών" μεταξύ των κομματικών παρατάξεων. Για να μην τους αδικούμε βέβαια, ίσως, αν έχουν πολύ μεγάλη ενεργητικότητα, κάνουν και κανένα πάρτυ ή εκδρομή - και πάλι όμως με την σφραγίδα των κομματικών παρατάξεων και όχι των συλλόγων. Η ουσιαστική λοιπόν ανυπαρξία των φοιτητικών συλλόγων σε συνδιασμό με τη γελοιότητα των φοιτητοπατέρων έχει οδηγήσει το ελληνικό φοιτητικό κίνημα στην σημερινή άκρως απογοητευτική του κατάσταση.

  Είναι πολύ σημαντικό να απαντήσουμε όλοι μας στο ερώτημα εάν χρειάζεται να υπάρχει "φοιτητικό κίνημα" , δηλαδή οργανωμένη έκφραση των φοιτητών ή όχι. Έχω τη γνώμη ότι οι τελευταίες εξελίξεις τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο μας στερούν τη δυνατότητα αρνητικής απάντησης. Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας είναι πολύ λιγότερο ιδανική από όσο θα θέλαμε να είναι ή καλύτερα από όσο κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι είναι. Οπότε αν δεν αντιδράσει η "σπουδάζουσα νεολαία" , που είτε το θέλουμε είτε όχι είναι το πιο δραστήριο κομμάτι της κοινωνίας τότε ποιός θα το κανει ; Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι πολλοί από εμάς έχουμε νέες, προοδευτικές ιδέες και όλη τη μαχητικότητα για να τις υπερασπιστούμε. Πώς όμως θα μπορούσαν οι ιδέες αυτές να ξεφύγουν από τα πλαίσια του πανεπιστημίου και να φτάσουν στην ανοιχτή κοινωνια; Μόνο μέσα από οργανωμένη έκφραση. Άρα οι φοιτητικοί σύλλογοι προφανώς χρειάζονται και αποτελούν το θεμέλιο λίθο του φοιτητικού κινήματος.

  Αρκετά όμως με τα θεωρητικά. Είμαι σίγουρος ότι παρόμοιες απόψεις θα έχουν εκφράσει και οι βασικοί υπεύθυνοι της κατάστασης που μόλις περιέγραψα. Παρεπιμπτόντως οι ίδιοι άνθρωποι ίσως να βρίσκονται σε υψηλόβαθμες κυβερνητικές ή κομματικές θέσεις. Ας έρθουμε λοιπόν στην πράξη. Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει αναπάντητο : ανταποκρίνομαστε ως σύλλογος φοιτητών στις υποχρεώσεις μας ; Δυστυχώς η απάντηση είναι σαφώς , όχι. Αν όμως κάποιος θυμηθεί όσα είπαμε για τον "κανόνα" θα δει ότι πρώτον οι συμμετοχή των φοιτητών στην εκλογική διαδικασία συνήθως ξεπερνάει το 70% σε αντίθεση με ποσοστά της τάξης του 20 ή ακόμα και του 10% που συναντά κανείς αλλού. Επίσης γίνονται τακτικά γενικές συνελέυσεις φοιτητών με αρκετά ικανοποιητική συμμέτοχη - πράγμα πολύ σπάνιο για συνάδελφους μας άλλων τμημάτων. Αυτό όμως που αγγίζει τη σφαίρα της φαντασίας για τους άλλους είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ο σύλλογος μας είχε σάφη και τεκμηριωμένη θέση για ζητήματα που αφορούν τους φοιτητές στην ουσία των σπουδών τους, όπως η ανανέωση του προγράμματος σπουδών , τα επάγγελματικά δικαιώματα, η τεχνική υποδομή του τμήματος, οι τομείς στους οποίους θα γινουν προσλήψεις νέων μελών ΔΕΠ και πολλά άλλα. Κάτι που επίσης είναι πολύ σημαντικό και σπάνιο είναι η στενή συνεργασία με τους συλλόγους των μεταπτυχιακών φοιτητών και των πτυχιούχων του τμήματος.

  Το αναντίρρητο συμπέρασμα είναι ότι ο σύλλογος μας είναι πολλά βήματα μπροστά από τους υπόλοιπους στην Ελλάδα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Για μένα το σημαντικότερο πρόβλημα έγκυται στην έλειψη ενεργής συμετοχής των φοιτητών στις διαδικασίες. Πράγματι έχουμε πάρα πολλόυς ακροατές και θεατές των εξελίξεων, αυτο όμως προφανώς δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται όλοι μας να πάρουμε περισσότερες πρωτοβουλίες. Αν κάποιος δει την κατάσταση των ατόμων που μετέχουν στα όργανα του συλλόγου θα διαπιστώσει ότι είναι περιπου 15 άτομα. Δυστυχώς όμως αυτοί που ασχολούνται σοβάρα με τις υποθέσεις του συλλόγου δεν είναι περισσότεροι απο 4 -5 . Το γεγονός αυτό πέρα από άσχημες εντυπώσεις προκαλεί και αδυναμία σοβαρής και ουσιαστικής λειτουργίας. Πολλοί συνάδελφοι μου έχουν πεί ότι θέλουν πολύ να βοηθήσουν "αλλα δεν θέλουν να μπλέξουν με ΔΣ και άλλα τέτοια." Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την άποψη αυτή. Εάν υπήρχαν καμια εικοσαριά φοιτητές που είχαν καταλάβει όλες τις θέσεις και λειτουργούσαν σοβαρά ίσως να είχε κάποια βάση,τώρα όμως ; Το μόνο που θα πω σε όσους επιμένουν να πιστεύουν κάτι τέτοιο είναι ότι τη δικιά τους θέση σε μια γενική συνέλευση τμήματος θα πάρει τελικά ένα άδειο κάθισμα ή ακόμα χειρότερα κάποιος που συμμετέχει γιατί πρέπει και όχι γιατί θέλει. Πολύ καλό παράδειγμα είναι η ημερίδα που διοργάνωσε ο σύλλογος για τις επαγγελματικές μας προοπτικές. Σίγουρα η συζήτηση θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα εάν μια επιτροπη απο δέκα φοιτητές είχε επεξεργαστεί τις ερωτήσεις που έπρεπε να γίνουν στους ομιλητές. Επίσης κατα τη διαρκεια της συζήτησης για τη μετονομασία του τμήματος θα ήταν πολύ καλύτερα εάν οι φοιτητές πέρα από την - δικαιολογημένη - άρνηση μας παρουσιάζαμε και μια αντιπρόταση για βελτίωση του προγράμματος σπουδών . Για να γίνουν όλα αυτά όμως χρειάζονται άτομα που έχουν την όρεξη να δαπανήσουν λίγο από το χρόνο τους.

  Θέλω να έρθω τώρα σε ένα ζήτημα που έχει συζητηθεί πάρα πολύ χωρίς όμως να βγει ουσιαστικό συμπέρασμα. Αφορά προφανώς τις φοιτητικές παρατάξεις. Πώς θα μπορέσει κάποιος να ασχοληθεί πιο ενεργά από έναν απλό θεατή ; Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο καλύτερος τρόπος είναι μέσα από μια φοιτητική παράταξη. Και για να εξηγούμαι: Όπως είπα και πριν, σε πανελλήνιο επίπεδο ο κυριώτερος υπέυθυνος για την κατάντια του φοιτητικού κινήματος είναι οι παρατάξεις. Όμως δεν ευθύνεται για αυτό η ύπαρξη τους αλλά η κακή λειτουργία τους. Νομίζω ότι είναι ουσιαστικά αδύνατον να κάνει κανείς σοβαρή προσπάθεια για το σύλλογο χωρίς κάποιας μορφής ιδεολογικό υπόβαθρο. Έτσι ακριβώς βλέπω και τη λειτουργία των παρατάξεων. Δεν πρέπει να είναι στο προσκήνιο. Αυτό ανήκει στους φοιτητικούς συλλόγους, οι οποίοι είναι οι γνήσιοι εκφραστές όλων των φοιτητών. Οι παρατάξεις πρέπει να λειτουργούν ως μηχανισμοί πολιτικής συνειδητοποίησης των φοιτητών και ως εγγυητές της λειτουργίας των συλλόγων. Σαν μέλος της ΠΑΣΠ ΑΕΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ νομίζω ότι έχουμε κάνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Βέβαια είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν ακόμα.

  Επειδή αναφέρθηκα στην ΠΑΣΠ ΑΕΙ θέλω να κάνω και ένα σχόλιο για την πορεία της στο τμήμα μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εμάς έχει γίνει εμφανής η δυνατότητα της δράσης σε διάρκεια που μπορεί να προσφέρει μια οργανωμένη παράταξη. Αρκεί μόνο να αναφέρω μερικά ονόματα συναδέλφων που πρωτοστάτησαν στη λειτουργία του συλλόγου φοιτητών και εξακολουθούν να το κάνουν στους συλλόγους μεταπτυχιακών και πτυχιούχων. Έχουμε λοιπόν : Νεκτάριος Μουμουτζής, Γιώργος Ασημακόπουλος, Νίκος Κατσάλης, Γιώργος Μηλολιδάκης, Μανώλης Πετράκης. Όλοι αυτοί έχουν προσφέρει πολλά στο σύλλογο μας και εξακολουθούν να το κάνουν από τη θέση που βρίσκονται σήμερα. Βέβαια όταν ήταν φοιτητές κάποιοι βιάστηκαν να τους χαρακτηρίσουν "κομματόσκυλα" και "πολιτικά κατευθυνόμενους" . Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για το εάν είχαν δίκιο ή όχι. Θα πω μόνο ότι αυτοί που τα έλεγαν τότε τώρα έχουν σωπάσει - και μάλλον έχουν συμβιβαστεί με το "σύστημα" που υποτίθεται πως πολεμούσαν. Θα κάνω ότι μπορώ για να μπω και εγώ σε αυτήν τη σειρά και ακόμα περισσότερο για να βρω τον επόμενο. Είναι πολύ σημαντικό πέρα από τη σημερινή σωστή δράση να εξασφαλίζει κανείς και τη συνέχεια.

  Και κάτι τελευταίο για το "πολιτικά κατευθυνόμενος". Δεν κρύβω τις ιδέες μου όυτε νιώθω ότι πρέπει να απολογούμαι για αυτές. Επειδή όμως πολλοί μου έχουν πει ότι η συμμετοχή μου στην ΠΑΣΠ κατα κάποιο τρόπο με δεσμεύει στις απόψεις μου έχω να πω ότι προκαλώ οποιονδήποτε να αναφέρει ένα περιστατικό όπου έβαλα το παραταξιακό πάνω από το συλλογικό συμφέρον. Κανείς δεν θα μπορέσει να το κάνει γιατι απλά ποτέ δεν εχει συμβεί κάτι τέτοιο.

  Επι του πρακτέου τώρα. Τι λοιπόν πρέπει να κάνει ο σύλλογος στο άμεσο μέλλον ; Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι είναι ότι το τμήμα μας βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρέχει σπουδές κορυφαίου επιπέδου για τα ελληνικά και όχι μόνο δεδομένα. Παρ' όλα αυτά βρίσκεται τελευταίο στις προτιμήσεις των υποψηφίων. Αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί αφού δεν συμφέρει κανέναν μας. Ο σύλλογος θα μπορούσε να αναλάβει μια πρωτοβουλία ενημέρωσης των υποψηφίων. Επίσης με διάφορες ανοιχτές συζητήσεις και εκδηλώσεις μπορεί να προωθήσει θέματα σημαντικά για τις σπουδές της επιστήμης των υπολογιστών. Είναι ανάγκη να υπάρχει μια ομάδα εργασίας για το πρόγραμμα σπουδών σε μόνιμη βάση, έτσι ώστε να μην μείνουμε πίσω από τις ταχύτατες εξελίξεις που συμβαίνουν στην επιστήμη μας. Τέλος το σημαντικότερο είναι να παλέψουμε όσο μπορούμε μαζί με το σύλλογο πτυχιούχων για τη θεσμική κατοχύρωση του επαγγέλματος μας και τη δημιουργία του επιμελητηρίου πληροφορικής. Δεν είναι τυχαίο ότι απόφοιτοι του τμήματος μας πρωτοστατούν στις εξελίξεις αυτές, οπότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μέινουμε πίσω. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό είναι να βοηθήσουμε στη δημιουργία ενιαίου συλλόγου όλων των φοιτητών του Ηρακλείου.

   Προσπάθησα μέσα από αυτό το κείμενο να αναφερθώ στα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία του συλλόγου μας. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι με σχετικά κριτήρια ο λειτουργούμε αρκετα καλά, με απόλυτα όμως είμαστε πολύ πίσω. Πολλές φορές έχω αναρρωτηθεί εάν αξίζει τον κόπο να δαπανά κανείς τόσο χρόνο και ενέργεια για τις συλλογικές διαδικασίες, την στιγμή μάλιστα που υπάρχει μια, εκνευριστική πολλές φορές, αδιαφορία. Κάθε φορά απαντώ στον εαυτό μου πως ναι, αξίζει τον κόπο. Φυσικά βέβαια κανείς δεν μπορεί να κανει κάτι σημαντικό μόνος του. Όμως τελικά φαίνεται ότι στο σύλλογο αυτό υπάρχουν πολλοί που μπορούν να προσφέρουν, το μονο που χρειάζεται είναι να δαπανήσουν λιγα λεπτά από το χρόνο τους και να σκεφτούν τι θέλουν να κάνουν. Σίγουρα κανείς μας δεν θέλει να αποφασίζουν άλλοι για αυτόν. Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι λοιπόν τη δύναμη που μας δίνει ένα σύλλογος που λειτουργεί σωστά και ουσιαστικά, και τότε τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα για όλους μας.

Σας ευχαριστώ,